W poszukiwaniu straconego czasu, czyli Adwent 2012

Halo…. Jest tu ktoś?

Nie zdziwi mnie, jeśli nie będzie nikogo. Wpisy pojawiają się żenująco rzadko. Są krótkie i schematyczne. A jakby tego było mało, nie czynimy żadnych zmian na blogu, tudzież reklamy.

Główną przyczyną jest chyba brak organizacji, co opisujemy zwykle: „brak czasu”. Dobrze jednak wiemy, że czasu jest mnóstwo – aż dwadzieścia cztery godziny dziennie! Jednak jeśli odjąć osiem-dziewięć godzin w szkole, sześć godzin na sen, jedną na posiłki – czasu robi się coraz mniej. A ten pozostały wykorzystujemy w mniej lub bardziej efektywny sposób na naukę, czytanie, spędzanie go z bliskimi lub razem (to ostatnie to przypadek wyjątkowy).

Dziś rozpoczął się ważny czas dla chrześcijan – Adwent. A my jesteśmy chrześcijanami. Nie do końca wiem, jakie są dalsze refleksje na ten temat Marcina, więc od tej pory piszę we własnym imieniu.

Trzy tygodnie jakie zostały do Bożego Narodzenia chciałabym poświęcić na ogólne ogarnięcie się, pod każdym względem. Okazuje się bowiem, że nie wiem, do czego w życiu dążę, czego chcę, po co robię to, co robię. I dlaczego nie mam czasu na to, co kiedyś sprawiało mi przyjemność (pisanie, spotkania z przyjaciółmi, ćwiczenia). Póki nie ustawię sobie azymutu, będę dreptać w miejscu.

Nie wiem, po co uzewnętrzniam się z tym na blogu. Zawsze wydawało mi się to trochę nieprofesjonalne, pisać o swoich sprawach prywatnych. Ale w sumie to mam gdzieś to, co o mnie pomyślicie, z całym szacunkiem. Może to, że zadeklarowałam chęć zmian publicznie, na internetowym Forum Romanum, zmobilizuje mnie do ich poczynienia.

Jeśli mi się to uda, w tym tygodniu wrzucę recenzję „Mistrza i Małgorzaty” Bułhakowa.

A tymczasem pozdrawiam serdecznie i naprawdę dziękuję za uwagę,

Ania